براساس تحقیقات دانشگاهی هرسال حدود ٣٧۵ تا ۴۵٠ قتل ناموسی در ایران صورت میگیرد.
زن‌کشی در تعریف سازمان بهداشت جهانی به قتل «عامدانه‌ی زن به دلیل “زن” بودن او» گفته می‌شود.
در این روزگار بزرگترین ابزار زن‌کشی قانون است.
به لحاظ قانونی کشته شدن فرزندِ دختر توسط پدر مجازات قصاص ندارد و فقط موظف به پرداخت دیه است و همین مسئله باعث شده است که این قتل ها بیشتر و راحتتر اتفاق بی‌افتد.
همه ی ما نیاز به تفکر ، آموزش و رهایی از اعتقاداتِ اشتباه گذشته‌ی خود داریم.
آنچه که در ذهن این افراد، نوع افراطی غیرت تلقی می‌شود، مفهومی‌ست که نسل به نسل در خانواده و جامعه، مستقیم و غیرمستقیم، به آن‌ها آموزش داده شده است. این افراد خود را مالک و اختیار دار جنس مونث خانواده دانسته و این را حق خود می‌پندارند که حق حیات را از آن‌ها سلب کنند!! اصلاح این دیدگاه و پیشگیری از وقوع چنین قتل‌هایی نیاز به یک جنبش فرهنگی همه جانبه دارد و این مسئله، همکاری عمومی مردم و نهادهای متولی فرهنگ را می‌طلبد.
آنچه جامعه‌ی امروزِ ما به شدت نیاز دارد مجموعه‌های آموزشی است؛ آموزش احترام به کرامت انسانی زنان و دختران به عنوان یک انسان آزاد و مستقل است.
این آموزش‌ها را باید از مهدکودک‌‌ها تا دانشگاه‌ها ادامه دهیم و نقش آموزش را در پیشگیری از این حوادث و اصلاح فرهنگی جدی بگیریم..!